WALKING BUBBLES.

Een weekje vakantie in november is iets anders dan een weekje in de zomervakantie. Maar het kan evenveel deugd doen, dat is zeker. Alleen wordt het op een verschillende manier ingevuld. Lees: met de COACHING cursus van SPIRIT COACHING, met het online LICHT FESTIVAL, met poetsen, koken, bezoekjes aan La Mamma, film, boek, cocooning met het lief…. Genieten met de grote G. Het weer is zoals novemberweer hoort te zijn: koud, nat, veel wind, veel water, weinig licht, veel duisternis. Nu is dat niet bevorderlijk voor mijn mentale welzijn, al dat duister buiten. Ook al is er binnen veel om van te genieten, een dag niet gewandeld is een dag niet geleefd. Vette knipoog 😉

Gisteren kreeg ik het op mijn heupen. Regen of geen regen, vandaag ga ik wandelen, verkondigde ik met veel bombarie. Guitarman was niet even enthousiast en besloot thuis te blijven met zijn minnares (lees zijn racefiets), die dringend een (schoonmaak)beurt nodig had. 🙂

Zoals mijn trouwe lezers weten draai ik mijn hand niet om voor een eenzame wandeling, integendeel. Ik stapte in de auto en reed naar de dorpskern van Poeke, waar een wandeling vertrekt die ik al heel lang wilde doen. Ooit, toen de dieren nog spraken, was ik als zes of zevenjarige met de bus op uitstap gestuurd naar Poeke: een buitenschoolse activiteit waar ik nog steeds met een gevoel van ellende aan terugdenk. Een hoogsensitieve, zeer introverte zes of zevenjarige meesturen met een bus vol onbekenden… tja, dat is niet echt een cadeau. Ik herinner mij nog het grote kasteel, al vervallen, en het enorme grasveld ervoor waar we geacht werden aan allerlei spelletjes mee te doen. Nachtmerrie voedsel.

Blijkbaar is die herinnering toch verteerd, want ik wou absoluut eens terug naar Poeke. Nu is er de POEKEKASTEELWANDELROUTE, die is bewegwijzerd met bordjes, maar waarvan je ook de GPX kan downloaden op de website van ROUTEN. Lang leve de GPX, zo kan ik in mijn eentje op wandeltocht gaan, in de overtuiging dat ik de weg zal terugvinden.

Tot mijn blijdschap en verbazing bleef de voorspelde regen helemaal uit, integendeel, nu en dan kwam de zon zelfs van achter de wolken piepen. Het was koud, maar ik was warm ingepakt, dus dat deerde niet. Er was ook een strakke wind, maar ook die kon de pret niet vergallen. Wat ben ik een geluksvogel. Ik genoot van elke stap, vooral de stappen die me door het kasteeldomein van Poeke leidden, tussen de majestueuze hoge bomen, watertjes hier en daar, en doorkijkjes naar wat van een goeie afstand lijkt op een sprookjeskasteel. Jammer genoeg heeft de prins in dit verhaal geen middelen om zijn kasteel te herstellen, het is echt wel zeer vergane glorie. Een groot deel van de wandeling gaat ook door de velden van Lotenhulle en Poeke, waar ik werkelijk prachtig gerestaureerde boerderijen zag. Wat een zalige plek om te wonen lijkt me.

Zoals steeds laat ik jullie meegenieten aan de hand van mijn foto’s.

Nog maar een paar honderd meter gestapt en al tussen de bomen.

Die kleuren hé, die kleuren…

De Poekebeek, water is altijd fun.

Ingang naar het kasteeldomein van Poeke

De oorspronkelijke balustrade aan het brugje over het water is bijna volledig geruïneerd.

Mrs donkey met héle lange wimpers, wat een schatje

Artemeersmolen in werking in de verte

ZON!!!

Naam: Poekekasteel wandelroute.

Afstand: 9 km

Ondergrond: slechts een paar honderd meter onverharde weg. De onverharde weggetjes zijn de mooiste, maar ook de moeilijkste, dus dit is een makkelijke wandeling

Start: Er was veel plek in de straat thv de kerk van Poeke. Daar zijn ook twee herbergen waar de dorstigen zich kunnen laven. Zelf had ik een flesje water en een koekje mee voor onderweg. Maar bij mooi en warmer weer moet het daar aangenaam vertoeven zijn.

Fijne woensdag

Myriam